Het huidige stelsel van normen waaraan het handelen van politie en Openbaar Ministerie in het kader van het opsporingsonderzoek dient te voldoen, is bepaald omvangrijk. Tegelijkertijd is in de rechtspraak een zekere terughoudendheid waar te nemen in de controle op deze normen, terwijl niet duidelijk is of en hoe het toezicht elders is geregeld.

Dit onderzoek bekijkt dit toezichtsvraagstuk vanuit een breder perspectief en betrekt dit op de onderliggende strafvorderlijke normen. Immers, duidelijke normering van het handelen en adequaat toezicht op de naleving van die normen gaan hand in hand en zijn in onderlinge samenhang onmisbaar voor een rechtsstatelijke strafrechtspleging. Het onderzoek brengt in kaart wat de redenen zijn om strafvorderlijke normen in het leven te roepen en hoe het huidige strafvorderlijke kader eruitziet. Op basis van de specifieke kenmerken van het normenstelsel wordt een toetsingskader ontwikkeld voor goed toezicht in de strafvorderlijke context. Het onderzoek beschrijft ver volgens de wijze waarop het toezicht op deze normen in de praktijk gestalte krijgt en geeft een evaluatie hier van in het licht van de vereisten van goed toezicht. Hiermee wordt geïllustreerd waar de hiaten in het toezicht liggen, welke problemen zich dientengevolge voordoen en hoe het huidige stelsel kan worden verbeterd.