In zijn boek De glijbaan van een president beschrijft Eric Daalder de Watergate-affaire en het constitutionele systeem in de Verenigde Staten. Zijn conclusie was dat het systeem goed werkt wanneer een president zich schuldig maakt aan machtsmisbruik.

In dit essay onderzoekt Daalder of die conclusie na de afgelopen vier tumultueuze jaren nog kan worden gehandhaafd. Hij doet dat door twee kwesties te bespreken die het presidentschap van Trump hebben gedomineerd: het onderzoek naar Russische inmenging in de presidentsverkiezingen van 2016 en het impeachment-onderzoek tegen Trump. Verder kijkt hij naar de persoonlijke wijze waarop Trump het presidentschap heeft ingevuld. Daalder bespreekt Trumps benoeming van rechters voor de Supreme Court en de manier waarop die rechters uitspraken doen in rechtszaken die voor Trump van belang zijn. Ook de presidentsverkiezingen van 2020 en de vele rechtszaken die naar aanleiding daarvan zijn gevoerd, komen in dit essay aan de orde. Tot slot wordt aandacht besteed aan de boeken die recent over het presidentschap van Trump zijn verschenen.

Auteursinformatie

Eric Daalder (1957) studeerde staats- en administratiefrecht aan de Rijksuniversiteit Leiden. In 1981 behaalde hij een LL.M aan Columbia Law School in New York. Van 1981 tot en met 2015 was hij werkzaam als advocaat in Den Haag. Vanaf 1999 was hij plaatsvervangend landsadvocaat. Sinds 1 januari 2016 is hij lid van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.