Dit boek gaat over 'zinloos' geweld en politiek fatsoen, over stille marsen en kinderporno (vooral over de afschuw daarvan), over religie en heftig leven, over slachtoffers en daders (in die volgorde) en vooral over misdaad en straf. De veiligheidsutopie is een diagnose van de hedendaagse cultuur. De bestrijding van criminaliteit is onderdeel van een algemeen verlangen naar veiligheid. Dit verlangen vloeit voort uit een combinatie van reële risico's en een vitale levensstijl.

De veiligheidsutopie beschrijft de impliciete hoop dat vitaliteit en veiligheid kunnen samenvallen. Dit verlangen is uiteindelijk illusoir en niet geheel zonder gevaar. Een utopie is immers ook een machtsdroom waarin controle en straf een grote rol spelen. Er wordt veel verwacht van het strafrecht, maar dat kan de veiligheidsutopie nauwelijks dichterbij brengen. Het utopisch verlangen geeft echter ook een impuls aan morele vernieuwing en gemeenschapsvorming.

Veiligheid verenigt, maar hoe? Dat is de centrale vraag van deze tijd.

Deze derde druk bevat twee extra hoofdstukken: over de positie van etnische minderheden en over het besturen van een bange samenleving. De veiligheidsutopie is een actuele klassieker!

Enkele reacties op de eerste druk: "een langgerekte aha-erlebnis" (NRC Handelsblad); "met een enorme vaart door het huidige mentale landschap" (Gabriël van den Brink); "een briljante diagnose van de samenleving'"(De Volkskrant).