Nederlanders met een Marokkaanse migratieachtergrond zijn steeds vaker succesvol op domeinen als onderwijs, arbeidsmarkt en huisvesting. Tegelijkertijd ervaren zij een negatief groepsimago, gebaseerd op een kleine groep die uitblinkt in sociale problemen en criminaliteit. Dit boek bestudeert de negatieve maatschappelijke reacties op ‘Marokkanen’ vanuit de labelingtheorieën en de impact van deze sociale reacties op verschillende Marokkaans-Nederlandse jongeren in Nederland.

Vanuit de ‘klassieke morele paniektheorie’ van Stanley Cohen en Jock Young onderzoekt de auteur enerzijds drie maatschappelijke reacties op ‘Marokkanen’ in Nederland aan de hand van een kwalitatieve documentenanalyse van het mediadiscours. Hij beantwoordt vragen als hoe worden ‘Marokkanen’ besproken in het mediadiscours, hoe wordt op hen gereageerd en welke actoren spelen in de maatschappelijke reacties een belangrijke rol? Anderzijds onderzoekt de auteur door middel van open interviews en (participerende) observaties hoe Marokkaans-Nederlandse jongemannen in het dagelijks leven omgaan met deze negatieve maatschappelijke reacties op ‘Marokkanen’. Hoe werken deze negatieve maatschappelijke reacties door in hun dagelijks leven? Wat doen deze reacties met hen en hoe reageren zij hierop?

Tot slot leidt een theoretische en empirische herwaardering van de morele paniektheorie door de auteur tot de ontwikkeling van de meer holistische ‘geïntegreerde morele paniektheorie’ waarmee ook andere hedendaagse morele paniek begrepen en verklaard kunnen worden.